Όσο υπάρχουν "Άνθρωποι",θα υπάρχει και ελπίδα!
Κι εγώ όπως κι εσύ, δεν ζω μια ζωή αγγελικά πλασμένη. Καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη με ανθρώπους, αλλαγές, και καταστάσεις που με πληγώνουν, με στεναχωρούν και με ταλαιπωρούν για ώρες ή μέρες. Υπάρχουν στιγμές που απελπίζομαι από τα άγχη και τα βάρη που κουβαλάω, στιγμές που κλαίω και νιώθω πως δεν αντέχω άλλο... Εκεί όμως, βρίσκεται πάντα λίγη κατανόηση και καλοσύνη, για να μου θυμίσει πως ότι κι αν συμβαίνει, όσο υπάρχουν "Άνθρωποι" κοντά μου, δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Ασφαλώς η κατάσταση μπορεί να μην αλλάξει, είναι μεγάλο πράγμα όμως να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος...Πως κάποιος/κάποια σε νοιάζεται, σε σκέφτεται, ανησυχεί και προσπαθεί για σένα.
Οι μέρες που ζούμε είναι για όλους πολύ δύσκολες. Ανεργία, οικονομικά προβλήματα, αδυναμία εκτόνωσης συναισθημάτων, υποχρεώσεις, σωματική και ψυχολογική κούραση μεταξύ άλλων, μας γονατίζουν καθημερινά! Μέσα σε μια τέτοια πραγματικότητα, είναι σίγουρα για όλους μας πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουμε και να χαμογελάσουμε. Όταν ωστόσο σκεφτούμε τους "Ανθρώπους" της ζωής μας, αυτό το κάτι μικρό ή μεγάλο που μας προσφέρουν και κάνει λίγο καλύτερη την ημέρα μας, τότε τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας, θα παίρουν άλλη απόχρωση. Ιοθετήστε αυτήν την στάση και να είστε σίγουροι πως θα εκπλαγείτε από την δύναμη που θα νιώσετε... αρκεί να δώσετε σημασία και αξία στις κινήσεις και σκέψεις αγάπης των άλλων! Κρατηθείτε από αυτά και πορευτείτε. Όλα θα πάνε καλά αρκεί να το πιστέψετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου