Εν όψη των γιορτών...

Η κατάσταση είναι για όλους πολύ δύσκολη.
Οι φετινές γιορτές δεν θυμίζουν σε τίποτα τους παλιούς καλούς καιρούς που οι αγορές και τα σπίτια των ανθρώπων γέμιζαν με δώρα, μυρωδιές, φίλους και συγγενείς.
Τώρα οι περισσότερες οικογένειες παλεύουν την κάθε τους μέρα και η αισιοδοξία έχει χαθεί.
Μόνο τα παιδιά μας θυμίζουν την μαγεία των γιορτών.
Μόνο αυτά καρτερούν και ονειρεύονται...
Δεν έχω τι άλλο να σας ευχηθώ... Ας κρατηθούμε από τα χαμόγελα και τα όνειρα των παιδιών μας, ας ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο, ας αγαπήσουμε την κάθε στιγμή που θα έρθει...
Μόνο η αγάπη μένει στο τέλος!

ΚαΛεΣ ΓιΟρΤεΣ σΕ όΛοΥς!

Το δωμάτιο της αλληλεγγύης - Προσφορά

Οικογένεια χαρίζει παιδική κούνια, πατίνι και ποδήλατο σε οικογένεια που αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Αν ενδιαφέρεστε, αποστείλετε μου μερικές πληροφορίες για σας στο email μου (mairakaripoglou@gmail.com) και εγώ θα κανονίσω να σας φέρω σε επαφή με την οικογένεια αυτή.

Γιατί όταν θέλουμε... μπορούμε να κάνουμε την ημέρα κάποιων ανθρώπων πολύ καλύτερη!

Το δωμάτιο της αλληλεγγύης

Το δωμάτιο της αλληλεγγύης - Κάποιος εκεί έξω μας χρειάζεται!

ΤΟΚ ΤΟΚ - Κάποιος εκεί έξω έχει ανάγκη από την βοήθεια μας!

Μια μητέρα που μεγαλώνει μόνη τα δυο της παιδιά (η μικρή είναι 11 ετών και η μεγάλη 16) έχει άμεση ανάγκη από τρόφιμα. Η ίδια δεν εργάζεται και ο σύζυγος της βρίσκεται στην φυλακή τα τελευταία 4 χρόνια. Μοναδικό τους εισόδημα είναι ένα επίδομα που παίρνουν κάθε δύμηνο και ένα μικρό χρηματικό ποσό που συγγεντρώνεται από συγγενείς και φίλους. Όποιος μπορεί να βοηθήσει ας επικοινωνήσει στο email μου έτσι ώστε να τον / την φέρω σε επαφή με την οικογένεια.

Believe...

Μεγάλωσα μάνα...

Τα παιδιά δεν μένουν για πάντα παιδιά!

Άνοιξα τα email μου σημερα το πρωί και κατά τύχη, έπεσα πάνω σε ένα ιδιαίτερο κείμενο... 

Κείμενο γραμμένο από "κάποιον" για όλους εμάς, που μεγαλώνουμε παιδιά και που, πριν καν το καταλάβουμε, αυτά ανοίγουν τα φτερά τους και πετάνε μακρυά μας. Μια αναγνώστρια του blog μου είχε την ευγένεια, καλοσύνη και ιδέα να το μοιραστεί μαζί μου και εγώ με την σειρά μου με όλους εσάς. Πιστέψτε με, αν και μεγάλο, αξίζει τον χρόνο σας όπως άλλωστε και κάθετι τι που κάνουμε για τα παιδιά σας.

Μάνα, ξέρω ότι με αγαπάς. Σου αρέσω όμως;

«ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ δυσκολεύομαι να σου μιλήσω από τότε που μπήκες στην εφηβεία. Έχω μπερδευτεί τελείως .Σου λέω να φέρεσαι πιο ώριμα, να είσαι πιο υπεύθυνος αλλά εσύ γίνεσαι έξαλλος. Από την άλλη όταν σε αντιμετωπίζω σαν παιδί, πάλι έξαλλος γίνεσαι.

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέπτεται τι καλά που ήταν όταν ήσουν μικρός αλλά αμέσως διώχνω αυτή την σκέψη. Είναι όμως αλήθεια, δεν αναγνωρίζω εκείνο το λατρεμένο μου παιδάκι ,παρά μόνο όταν κάποιες φορές έρχομαι και σε χαζεύω την ώρα που κοιμάσαι, όπως τότε. Η επικοινωνία μεταξύ μας καταλήγει πάντα σε σύγκρουση και εγώ πονάω κάθε φορά .Και όσο και αν οι αλλαγές στο κορμάκι σου έγιναν σταδιακά και δεν τις κατάλαβα ,οι αλλαγές στη συμπεριφορά σου με αιφνιδίασαν και τώρα είμαι τελείως αμήχανη και μπερδεμένη. Και ενώ είχα ενημερωθεί ,είχα διαβάσει ,είχα συζητήσει για αυτό που θα συνέβαινε, τώρα νιώθω ότι έχει φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.

Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να καθαρίζω για σένα κάθε φορά που νιώθω ότι απειλείσαι ή ότι σε αδικούν .Σου υπόσχομαι να μην σε καταπιέζω όσον αφορά στα μαθήματα και την εκπαίδευσή σου, αν και ξέρεις ότι δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι είναι απαραίτητα. Ξέρω ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξω την φυσιολογική εφηβική σου επιθετικότητα αλλά είναι άλλο πράγμα στη θεωρία και άλλο στη πράξη. Ξέρω πολύ καλά ότι έχεις δικά σου όνειρα και σχέδια και ,αλήθεια σου λέω, θα προσπαθήσω αυτά να γίνουν και οι δικές μου προσδοκίες από σένα. Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να φοβάμαι μην πάθεις κάποιο κακό ,να τρέμω .Ξέρω ότι μόνο άμα σε αφήσω να κάνεις τα δικά σου λάθη θα μάθεις ,ότι μόνο εάν ρισκάρεις θα ωριμάσεις αλλά δεν μου είναι εύκολο. Πρέπει επίσης να κόψω τη ακατανίκητη συνήθεια να θυμώνω με τα δικά σου λάθη .Nα μην είμαι τόσο πολύ από πάνω σου και να σου δώσω περισσότερο χώρο. Εσύ πάντα μου τα έλεγες όλα. Τώρα δυσκολεύομαι να σε αφήσω να έχεις μυστικά από μένα και πράγματα αφανέρωτα. Τρέμω μην μπλέξεις ,μην σε πληγώσουν, δεν θα το αντέξω αυτό.

Τώρα τελευταία νιώθω ότι σου είμαι αχρείαστη , ότι τα κάνω όλα λάθος. Βλέπω ότι και που σου κάνω όλα τα χατίρια δεν ωφελεί ,δεν το εκτιμάς. Βλέπεις σου έχτιζα τη φωλίτσα σου όλα αυτά τα χρόνια με υπομονή και με λαχτάρα και τώρα μου λες ότι δεν σου αρέσει. Μου ζητάς να σε αφήσω ήσυχο ,ότι δεν έχεις τίποτα αλλά εγώ νιώθω ότι φεύγεις μακριά μου . Εγώ είμαι η μαμά. Γιατί δεν με αγκαλιάζεις πια ;Το ξέρω ότι το μωράκι έγινε αντράκι αλλά τουλάχιστον άσε εμένα να σε αγκαλιάζω. Για λίγο. Σε αγαπώ πιο πολύ και από τη ζωή μου, το ξέρεις αυτό;»

«ΜΑΝΑ , ξέρω ότι φέρομαι περίεργα τελευταία αλλά και εσύ δεν πας πίσω. Νιώθω όμως και περίεργα. Έχω νεύρα ,ξέρεις τώρα εφηβεία ρε μάνα. Ξέρω ότι ξεσπάω συνέχεια απάνω σου χωρίς να μου φταις πάντα εσύ. Αλλά που θες ρε μάνα να ξεσπάσω; Δες με ρε μάνα, μεγαλώνω, και όσο και αν αυτό πάντα λαχταρούσα, τώρα φοβάμαι. Όσο και αν με ενοχλείς πολλές φορές άλλο τόσο μου τη σπάει που σε έχω ακόμα ανάγκη μάνα . Αλλά όχι όπως παλιά, αλλιώτικα. Και θέλω από καιρό να σε ρωτήσω κάτι . Ξέρω ότι με αγαπάς αλλά πες μου, σου αρέσω; Σου αρέσω ρε μάνα; Γιατί για μένα αυτό έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη ίσως και από την αγάπη σου. Στο λέω γιατί δεν φαίνεται να μου κάνεις και πολλά like τελευταία .Σαν να σε ενοχλούν όλα απάνω μου και θέλεις να τα αλλάξω. Και όσο σε βλέπω να αγωνιάς για την καλή μου εικόνα και την γνώμη του κόσμου, ένα πράγμα περνάει επίμονα από το μυαλό μου: πως θα στο χαλάσω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Θα σου πω μερικά πράγματα που θέλω να αλλάξεις: 

Δεν θέλω άλλα κηρύγματα ,άλλα πρέπει και άλλα μη .Όχι άλλα γιατί έβηξες ,ποιος σε πείραξε, αν μου αρέσει καμιά κοπέλα .Σταμάτα να χρησιμοποιείς πληθυντικό για πράγματα που αφορούν εμένα (χτες σε άκουσα να λες ότι πήγαμε καλά στα μαθήματα του τριμήνου).Φρικάρω όταν με φωνάζεις με υποκοριστικά :και καλά να είναι με κατάληξη -άκης αλλά με κατάληξη –ούλης ρε μάνα; Και προπαντός μην με ξαναγκαλιάσεις μπροστά σε φίλο μου. Ρε μάνα θες να με λένε βουτυρόπαιδο ή μαμάκια; Και μην κάνεις συνέχεια κριτική για πράγματα που μου αρέσουν .Δεν είμαι χαζός να πιστεύω ότι οι φίλοι στο facebook μπορούν να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς φίλους αλλά έχει πλάκα και είναι μόδα. Σάμπως εσείς στην ηλικίας μας δεν είχατε τη disco; Τι κιτσιά αλήθεια Θεέ μου. Θα ήθελα να συζητάμε αλλά πειράζει να μην είναι πάντα για σοβαρά πράγματα;

Εγώ από τη μεριά μου σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να σταματήσω να βρίζω, ότι θα μαζεύω πιο συχνά το δωμάτιό μου ,ότι θα τρώμε μαζί το μεσημέρι ,ότι θα προσέχω τις παρέες μου και την υγεία μου. Τώρα θα σου φανεί λίγο περίεργο αυτό που θα σου πω :θέλω να μου το λες όταν κάνω λάθος αλλά βρες ένα τρόπο να το αντέχω και άσε να φαίνεται ότι είναι δική μου η τελική απόφαση .Να με ακούς και όχι μόνο να μου λες. Δεν σε θέλω ούτε υπερπροστατευτική αλλά ούτε και αδιάφορη. Σου βάζω δύσκολα ε μάνα ; Θέλω να είσαι εκεί αλλά άσε με να έρχομαι εγώ σε σένα όταν έχω ανάγκη τη βοήθειά σου. Θέλω να με ενθαρρύνεις ειδικά όταν μερικές φορές χάνω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου . Με βοηθάει να σε βλέπω σίγουρη απέναντί μου και σταθερή. Νιώθω και εγώ σιγουριά και έτσι, δεν φοβάμαι. Με τρελαίνει όμως ρε μάνα να σε βλέπω τόσο ανασφαλή. Και αυτή σου η ανασφάλεια είναι που με πιέζει και που με κάνει να ξεσπάω απάνω σου. Και ρε μάνα έχεις κάνει καλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια οπότε έχε μου λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω. Δεν θα σε απογοητεύσω. Θα το δεις. Επίσης θέλω να φροντίζεις τον εαυτό σου, να είσαι χαρούμενη και να κάνεις και άλλα πράγματα πέρα από το να φροντίζεις εμένα. Μη νομίζεις, όμως, ότι σου ζητάω να είμαστε παράλληλα σύμπαντα μέσα στο ίδιο σπίτι. Καιρός δεν είναι όμως να σταματήσεις να είσαι δικός μου δορυφόρος; Δεν θα ήτανε πιο καλά να γίνουμε τεμνόμενα σύμπαντα;

Να ξέρεις ότι δεν μπορώ να στα λέω όλα όπως παλιά –τα πιο πολλά δεν θα τα καταλάβαινες, αλλά άμα βρεθώ σε αδιέξοδο ή σε κίνδυνο θα είσαι η πρώτη που θα το μάθεις. Αυτό στο υπόσχομαι. Αυτό με τις αγκαλιές που δεν σου κάνω πια και εμένα με παραξενεύει αλλά δεν μπορώ να το νικήσω, είναι κάτι πάνω από μένα .Σε παρακαλώ να μη σε στεναχωρεί ,δεν το κάνω επίτηδες και μάλλον είναι γιατί μεγαλώνω. Επειδή ,όμως δεν σε εμπιστεύομαι στο συγκεκριμένο, όταν αποφασίζεις να με αγκαλιάσεις, φρόντισε να είναι σύντομες οι αγκαλίτσες σου και χωρίς ξένους παρόντες. Επίσης αυτό το αστείο με τη φωλίτσα ρε μάνα να σταματήσει γιατί πλέον μου πέφτει και λίγο στενή. Μην φοβάσαι ότι θα με χάσεις αλλά τώρα που έμαθα να πετάω ίσως πηγαίνω και πιο μακρινές βόλτες .Πάντα όμως θα επιστρέφω, έστω και για λίγο. Ακόμα και όταν θα φτάσει η ώρα να κτίσω δικό μου σπιτικό δεν θα ξεχάσω ότι εδώ μεγάλωσα, ….μαζί σου. Και θα έρχομαι. Και ….μαμά, άκου κάτι να χαρείς : θα σου φέρνω και άλλους μαζί μου.»

Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός

Καλοκαίρι 2013

Όπως και αν κύλησαν οι μέρες του καλοκαιριού, 

εύχομαι να νιώθετε καλά και να χαμογελάτε. 

Εσείς φτιάχνετε την κάθε σας μέρα, μην το ξεχνάτε αυτό. 

 

6η Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας στην Ελλάδα

Πολιτισμός στους δρόμους της Ελλάδας - Μια εβδομάδα αφιερωμένη στην μείωση των τροχαίων ατυχημάτων, την επαγρύπνηση και την πρόληψη!

Εδώ και δύο περίπου μήνες έχω την τιμή και την χαρά να εργάζομαι για το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) "Πάνος Μυλωνάς". Ένα Ινστιτούτο που το έργο του είναι μοναδικό, οι δράσεις του πρωτοπόρες και οι προσπάθειες των συνεργατών, ιδρυτικών μελών, υπαλλήλων και φορέων αξιοσημείωτες, για μια χώρα που καθημερινά βουλιάζει στην απελπισία και την εξαθλίωση. Υπάρχουν ευτυχώς, ακόμα Άνθρωποι με οράματα και στόχους, Άνθρωποι που αφιερώνουν την ζωή τους στην πρόληψη, Άνθρωποι που μέσα από τον πόνο της προσωπικής τους απώλειας θέλουν να μοιραστούν, να εκπαιδεύσουν, να προφυλάξουν και να συντελέσουν ενεργά στην μείωση των τροχαίων ατυχημάτων στους δρόμους. Άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω ακόμα και όταν οι κρατικοί μηχανισμοί τους κλείνουν τις πόρτες, δυσχαιρένουν το έργο τους και παραβλέπουν την σημασία του. Επικρωτώ και θαυμάζω το έργο τους - μακάρι το κράτος να σκύψει πάνω στις προσπάθειες τους με την δέουσα προσοχή.

Έτσι, θα ήθελα με χαρά να σας ανακυνώσω πως το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) «Πάνος Μυλωνάς» και ο Σύλλογος Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων (Σ.Ε.Σ.) αναγγέλλουν την Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας που συνδιοργανώνουν για 6^ησυνεχή χρονιά  από τις 15 έως τις 23 Μαρτίου 2013 αναλαμβάνοντας δράσεις πανελλαδικά. Μέσα σε αυτή την εβδομάδα θα πραγματοποιηθούν πολυάριθμες δράσεις σε όλη την Ελλάδα, με συμμετοχή 143 φορέων που διοργανώνουν δραστηριότητες για μαθητές, γονείς και πολίτες γενικότερα, ευαισθητοποιώντας την κοινωνία και στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα για την ασφάλεια και την πρόληψη - την προστασία της ζωής στο δρόμο. Στην "Τεχνόπολη" στο Γκάζι καθημερινά θα υπάρχουν εφαρμογές και προγράμματα για την Κυκλοφοριακή Αγωγή και την Οδική Ασφάλεια με τη χρήση του Σύγχρονου εξοπλισμού του Ινστιτούτου. Θα είμαι κι εγώ εκεί σε αυτήν την προσπάθεια για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο αύριο για μας και τα παιδιά μας. Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να το βρείτε στην ακόλουθη διεύθυνση: http://www.ioas.gr/index.php?ID=latest_news&Rec_ID=4254

Ημέρα κατά της σχολικής Βίας

 

6 Μαρτίου: 

 Πανελλήνια ημέρα κατά της βίας στα σχολεία...

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Πανελλήνια Ημέρα κατά της βίας στα σχολεία. Είναι μια μέρα που σκύβει πάνω από τα θύματα του σχολικής βίας και του εκφοβισμού, της παραβίασης δηλαδή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών, στα πλαίσια της σχολικής κοινότητας. 
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) χρησιμοποιείται για να περιγράψει την συστηματική και επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά κάποιων ατόμων (των θυτών) προς κάποια άλλα (των θυμάτων) με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου.

Οι κύριες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται είναι: η λεκτική (π.χ. κοροϊδία), η κοινωνική (π.χ. αποκλεισμός από τις παρέες), η σωματική (π.χ. χτυπήματα), η ηλεκτρονική (π.χ. απειλές μέσω του διαδικτύου) και η σεξουαλική (π.χ. σεξουαλική παρενόχληση). 

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες, λαμβάνοντας το ρόλο του παρατηρητή ή γνωρίζουν την ύπαρξη του φαινομένου. Γονείς, Δάσκαλοι, Δήμοι και Κοινότητες ας ευαισθητοποιηθούν και ας προσπαθήσουν να εντοπίσουν τα βαθύτερα αίτια της επιθετικότητας. Μιλήστε ανοιχτά στα παιδιά σας για το φαινόμενο αυτό, αγκαλιάστε τις ανησυχίες και τις σκέψεις τους, τολμήστε να παλέψετε για μια ποιο δίκαιη και εναρμονισμένη σχολική κοινότητα. Είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να πηγαίνει σχολείο χωρίς να φοβάται και είναι υποχρέωση όλων μας να το προστατέψουμε!

Ας μιλήσουμε για τα συναισθήματα...

Το συναισθημα της ανυπομονησιας!

Μεγαλώνω δυο υπέροχα παιδιά, και ως ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, ασχολούμαι κυρίως με την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η καθημερινότητα μου διαφέρει και πολύ από την δική σας. 

Δουλεύω, πηγαίνω-φέρνω τα παιδιά στο σχολείο, έχω αναλάβει τις εξωσχολικές τους δραστηρίοτητες και την διασκέδαση τους και βέβαια τις δουλείες του σπιτιού που φυσικά, δεν τελειώνουν ποτέ (και έχω συμβιβαστεί με αυτό).

Γκρίνια, κλάματα, τσακωμοί, μάχες για ένα παιχνίδι ή την προσοχή μου, σκανταλιές, αταξίες και παράπονα είναι όλα μέσα στο πρόγραμμα, στην ρουτίνα της καθημερινότητας με τα παιδιά.

Η κόρη μου είναι τώρα 4 ετών και όπως καταλαβαίνετε, όταν θέλει κάτι, το θέλει "τώρα"... 

Δεν υπάρχει για εκείνην, όπως και για κανένα παιδάκι της ηλικίας της, το "αργότερα" ή το "σε λίγο". Όπως κάθε νήπιο έτσι και η Μελίνα μου, δεν μπορεί να περιμένει και να κάνει υπομονή! Της είναι τόσο δύσκολο, και την καταλαβαίνω... Ακόμα και τις φορές που χάνω την υπομονή μου, και πάλι την καταλαβαίνω. Υπήρξα κι εγώ κάποτε παιδί και τα παιδιά, καταβάλλονται τόσο από το συναίσθημα της ανυπομονησίας για κάποιο γεγονός ή πράγμα που θέλουν, που χάνουν τελικά την σωστή προοπτική των πραγμάτων και γίνονται νευρικά και ανήσυχα.

Τι σας προτείνω; 

• Κάθε φορά που το πιτσιρίκι σας ανυπομονεί για κάτι, κάθε φορά που σας βομβαρδίζει με ερωτήσεις για το "πότε" και για το " γιατί όχι ακόμα", ή παραπονιέται και γκρινιάζει γιατί δεν μπορεί να περιμένει, παραμείνετε ψύχραιμοι. Θυμηθείτε τον εαυτό σας σε αυτήν την ηλικία και προσπαθήστε να δείξετε κατανόηση σε αυτήν του την συμπεριφορά. Σε κανέναν μας δεν αρέσει να έχουμε διαρκώς ένα πιτσιρίκι μέσα στα πόδια μας που γκρινιάζει, νευριάζει και φωνάζει, το συναίσθημα της ανυπομονησίας όμως είναι ιδιαίτερα καταπιεστικό για το ίδιο το παιδί. Αν το θυμάστε αυτό, έχετε ήδη κάνει ένα μεγάλο και ουσιαστικό βήμα. 
• Εξηγήστε στο παιδί σας πως με το να συμπεριφέρεται άσχημα, να νευριάζει και να παραπονιέται δεν κάνει πιο εύκολη την αναμονή για κανέναν.  
• Διαβάστε μαζί του παραμύθια ή βιβλία που αφορούν στο θέμα της ανυπομονησίας και παροτρύνεται το να κάνει υπομονή - να μάθει δηλαδή να περιμένει χωρίς να διαμαρτύρεται, όπως ακριβώς κάνουν και οι μεγάλοι!  
• Επίσης, εξηγήστε του πως ο χρόνος περνάει πιο εύκολα όταν παίζει ή ασχολείται με κάτι άλλο - οτιδήποτε αρκεί να μην εστιάζει την προσοχή του σε αυτό που περιμένει.
• Χρησιμοποιήστε παραδείγματα από την καθημερινότητα σας (ή την παιδική σας ηλικία) για να του δείξετε πως κι εσείς κάνετε συχνά υπομονή και δώστε το σωστό παράδειγμα με τους τρόπους που χειρίζεστε την περίοδο της αναμονής.
• Με το χρόνο, την υπομονή και την αγάπη σας, τα ξεσπάσματα του θα περιοριστούν αισθητά και καθώς θα μεγαλώνει και θα αρχίζει να αντιλαμβάνεται έννοιες όπως αυτήν της αναμονής και της υπομονής, το τρομερό αυτό συναίσθημα θα σταματήσει να αποτελεί τον καθημερινό σας εφιάλτη.   

 

Μια νότα αισιοδοξίας...