Ας μιλήσουμε για τα συναισθήματα...

Το συναισθημα της ανυπομονησιας!

Μεγαλώνω δυο υπέροχα παιδιά, και ως ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, ασχολούμαι κυρίως με την αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η καθημερινότητα μου διαφέρει και πολύ από την δική σας. 

Δουλεύω, πηγαίνω-φέρνω τα παιδιά στο σχολείο, έχω αναλάβει τις εξωσχολικές τους δραστηρίοτητες και την διασκέδαση τους και βέβαια τις δουλείες του σπιτιού που φυσικά, δεν τελειώνουν ποτέ (και έχω συμβιβαστεί με αυτό).

Γκρίνια, κλάματα, τσακωμοί, μάχες για ένα παιχνίδι ή την προσοχή μου, σκανταλιές, αταξίες και παράπονα είναι όλα μέσα στο πρόγραμμα, στην ρουτίνα της καθημερινότητας με τα παιδιά.

Η κόρη μου είναι τώρα 4 ετών και όπως καταλαβαίνετε, όταν θέλει κάτι, το θέλει "τώρα"... 

Δεν υπάρχει για εκείνην, όπως και για κανένα παιδάκι της ηλικίας της, το "αργότερα" ή το "σε λίγο". Όπως κάθε νήπιο έτσι και η Μελίνα μου, δεν μπορεί να περιμένει και να κάνει υπομονή! Της είναι τόσο δύσκολο, και την καταλαβαίνω... Ακόμα και τις φορές που χάνω την υπομονή μου, και πάλι την καταλαβαίνω. Υπήρξα κι εγώ κάποτε παιδί και τα παιδιά, καταβάλλονται τόσο από το συναίσθημα της ανυπομονησίας για κάποιο γεγονός ή πράγμα που θέλουν, που χάνουν τελικά την σωστή προοπτική των πραγμάτων και γίνονται νευρικά και ανήσυχα.

Τι σας προτείνω; 

• Κάθε φορά που το πιτσιρίκι σας ανυπομονεί για κάτι, κάθε φορά που σας βομβαρδίζει με ερωτήσεις για το "πότε" και για το " γιατί όχι ακόμα", ή παραπονιέται και γκρινιάζει γιατί δεν μπορεί να περιμένει, παραμείνετε ψύχραιμοι. Θυμηθείτε τον εαυτό σας σε αυτήν την ηλικία και προσπαθήστε να δείξετε κατανόηση σε αυτήν του την συμπεριφορά. Σε κανέναν μας δεν αρέσει να έχουμε διαρκώς ένα πιτσιρίκι μέσα στα πόδια μας που γκρινιάζει, νευριάζει και φωνάζει, το συναίσθημα της ανυπομονησίας όμως είναι ιδιαίτερα καταπιεστικό για το ίδιο το παιδί. Αν το θυμάστε αυτό, έχετε ήδη κάνει ένα μεγάλο και ουσιαστικό βήμα. 
• Εξηγήστε στο παιδί σας πως με το να συμπεριφέρεται άσχημα, να νευριάζει και να παραπονιέται δεν κάνει πιο εύκολη την αναμονή για κανέναν.  
• Διαβάστε μαζί του παραμύθια ή βιβλία που αφορούν στο θέμα της ανυπομονησίας και παροτρύνεται το να κάνει υπομονή - να μάθει δηλαδή να περιμένει χωρίς να διαμαρτύρεται, όπως ακριβώς κάνουν και οι μεγάλοι!  
• Επίσης, εξηγήστε του πως ο χρόνος περνάει πιο εύκολα όταν παίζει ή ασχολείται με κάτι άλλο - οτιδήποτε αρκεί να μην εστιάζει την προσοχή του σε αυτό που περιμένει.
• Χρησιμοποιήστε παραδείγματα από την καθημερινότητα σας (ή την παιδική σας ηλικία) για να του δείξετε πως κι εσείς κάνετε συχνά υπομονή και δώστε το σωστό παράδειγμα με τους τρόπους που χειρίζεστε την περίοδο της αναμονής.
• Με το χρόνο, την υπομονή και την αγάπη σας, τα ξεσπάσματα του θα περιοριστούν αισθητά και καθώς θα μεγαλώνει και θα αρχίζει να αντιλαμβάνεται έννοιες όπως αυτήν της αναμονής και της υπομονής, το τρομερό αυτό συναίσθημα θα σταματήσει να αποτελεί τον καθημερινό σας εφιάλτη.