Μια συγκινητική επιστολή που αξίζει να διαβάσεις.
Ξύπνησα ένα πρωί μόνη.... μόνη από όλους και όλα.
Χωρίς σύντροφο, χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλεια, χωρίς σπίτι, χωρίς υποστήριξη από τους πιο δικούς μου ανθρώπους....
Μόνη και χαμένη σε μια πραγματικότητα που δεν επέλεξα, που δεν έφτιαξα για μένα και τα τρία μου παιδιά!
Απλά συνέβηκε.
Σε αυτήν την πραγματικότητα έπρεπε να επιλέξω πώς θα πορευτώ....
Καθόλου εύκολη επιλογή όταν οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν.
Το πιο εύκολο είναι η παραίτηση, η κατάθλιψη.
Το πιο δύσκολο; Η προσπάθεια, ο αγώνας, η πίστη στον εαυτό σου και στις δυνατότητες σου.
Εκεί, στις πιο σκοτεινές στιγμές μου, στις πιο ευάλωτες ώρες μου, έσφιξα τα δόντια και είπα "Μπορείς".
Μπορείς να συνεχίσεις, να προσπαθήσεις τουλάχιστον, έτσι για μην πεις ότι δεν το πάλεψες....
Για την ιστορία, γι' αυτά τα τρία παιδιά που παρατηρούν τις επιλογές σου και τους τρόπους που αντιμετωπίζεις τα δύσκολα.... Τα πολύ δύσκολα!
Δεν θα σου πω ότι τα κατάφερα, δεν θα σου πω ότι τα παράτησα.
Προσπάθησα και προσπαθώ να σταθώ σε έναν κόσμο που η μειονότητα είναι ελάττωμα, που τα προβλήματα σου αφορούν εσένα και κανέναν άλλο, που η αλληλεγγύη υπάρχει μόνο σαν έννοια, που η πόρτα σου δεν χτυπάει παρά μόνο περιστασιακά.
Πορεύομαι αγκαλιάζοντας τα παιδιά μου στα δύσκολα....Στα πολύ δύσκολα γιατί αυτά δεν τελειώνουν όταν είσαι μόνη.
Αντιμετωπίζω με θάρρος τις δυσκολίες, γονατίζω κάπου κάπου, σηκώνομαι πάλι, δεν έχω άλλωστε επιλογή...
Πήρα την απόφαση να πορευτώ με το κεφάλι ψηλά και ακόμα κι αν γονατίσω, δεν θα τερματίσω μπουσουλώντας. Όρθια, πάντα όρθια, στα δύσκολα, στα πολύ δύσκολα.
Εσύ που διαβάζεις τώρα αυτήν την επιστολή, να θυμάσαι πως δεν έχει όνομα, ταμπέλα "η δυσκολία". Ότι κι αν ζεις, ξέρω πως το περνάς μόνος γιατί κανείς δεν μπορεί, όσο κι αν το θέλει να καταλάβει πως είναι να παλεύεις για κάτι καλύτερο μέρα και νύχτα. Κανείς παρά μόνο οι ομοιοπαθούντες. Εγώ λοιπόν που σε νιώθω, θα σου πω, πως η αξία σου δεν κρίνεται από τον αριθμό του τραπεζικού σου λογαριασμού, από την διεύθυνση κατοικίας σου, από το αυτοκίνητο που οδηγείς, από το Ε9 σου, από το αν είσαι άνεργος ή χωρισμένος, χρήστης ή χαμένος σε μια ταυτότητα που ποτέ δεν βρήκες....
Είσαι όλα αυτά που ακόμα δεν ανακάλυψες, δεν άκουσες, δεν αγκάλιασες, δεν αποδέχθηκες...
Είσαι χιλιάδες στιγμές, σκέψεις, εμπειρίες, επιτυχίες, χαμόγελα...
Είσαι χρώμα, ήχος, αέρας....
Είσαι αυτός που είσαι και για όλα όσα είσαι και για όλα όσα ποτέ δεν θα γίνεις, αξίζει να σε αποδεχθείς και να προσπαθήσεις. Να πας παρακάτω, ένα βήμα τη φορά με αισιοδοξία, με πίστη, με καμάρι για την λεβεντιά και την αλήθεια σου. Αν δεν πιστέψεις εσύ σε σένα, τότε ποιος;
Συνέχισε...ένα βήμα τη φορά!
Με εκτίμηση,
Δ. Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου