Περί θυμού ο λόγος

Τι είναι ο θυμός;

«Ο καθένας μας μπορεί να θυμώσει – αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για την σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο – αυτό δεν είναι εύκολο»

Αριστοτέλης

• Αιτίες που πυροδοτούν θυμό

Ο θυμός είναι ένα από τα συναισθήματα εκείνα που αν κοιτάξεις προσεχτικά μέσα του θα διακρίνεις:

το αίσθημα της απόρριψης,

της αδικίας,

του φόβου και

των ενοχών.

Συχνά, αυτά εξωτερικεύονται με ένα κύμα θυμωμένης ενέργειας που εκτονώνει ωστόσο τον εσωτερικό πόνο (τουλάχιστον προσωρινά).

• Τρόποι διαχείρισης του θυμού μας

1. Είναι σημαντικό να μάθουμε να ελέγχουμε το θυμό μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος να θυμώνουμε. Αλλά για να έχει κάποιο αποτέλεσμα, πρέπει να ξέρουν οι άλλοι γιατί θυμώσαμε. Ο θυμός, είναι κάτι που όλοι αισθανόμαστε κατά καιρούς. Δεν ενδείκνυται ούτε η καταπίεση του θυμού αλλά ούτε το βίαιο ξέσπασμα του. Δεν είναι κακό να πείτε ότι είστε θυμωμένοι. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο θα το δείξετε.

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε θυμωμένοι, απαντήστε στις δυο επόμενες ερωτήσεις πριν κάνετε το οτιδήποτε:

Με ποιον / τι είμαι θυμωμένος / η και Γιατί είμαι θυμωμένος / η.

2. Αποφύγετε τις προσωπικές επιθέσεις. Να θυμάστε πως με τις φωνές και τις κατηγορίες δεν θα βρεθεί λύση.

3. Έκφραση του θυμού (εκφράζω τον θυμό μου με θετικό τρόπο, ξεκαθαρίζοντας τις ανάγκες μου και χωρίς να επικρίνω κανέναν).

-Καταπίεση του θυμού (προσπαθώ να τον μετατρέψω σε δημιουργική συμπεριφορά).

4. Προσπάθεια να ηρεμήσουμε τον θυμό μας (χαλάρωση, βαθιές αναπνοές, yoga, χρήση της νοερή απεικόνιση).

5. Γνωσιακή Αναδόμηση (αλλαγή του τρόπου σκέψης, εκλογίκευση. Επικέντρωση στην διαχείριση του προβλήματος και όχι στην λύση του. Τι κρύβεται πίσω από τον θυμό μου; ποια ανάγκη μου δεν ικανοποιείται;)

6. Μηνύματα σε 1^ο ενικό πρόσωπο (παίρνουμε την ευθύνη των συναισθημάτων μας χωρίς να κατηγορούμε τους άλλους. Τα συναισθήματα μας είναι η προσωπική μας αντίδραση στην συμπεριφορά του άλλου. Τα μηνύματα αυτά δεν περιέχουν σκέψεις και ερμηνείες της συμπεριφοράς του άλλου).

7. Αντανακλαστική ακρόαση (αντανακλώ όσα ακούω με δικό μου τρόπο).

8. Αυθεντική επικοινωνία (Περιγράφω την κατάσταση σαν να ήμουν εξωτερικός παρατηρητής,

περιγράφω αυτά που αισθάνομαι μιλώντας για τον εαυτό μου και χωρίς να κατηγορώ κανέναν, περιγράφω τις ανάγκες μου και όχι τις λύσεις (απαιτήσεις) που έχω από τον άλλο,

διερεύνηση από κοινού της κατάστασης).

Συνοψίζοντας, δεν είμαστε πάντα σε θέση να αλλάζουμε ή να ξεφεύγουμε από τα πράγματα ή τα πρόσωπα που μας κάνουν να θυμώνουμε. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας απέναντι σε αυτά που μας προκαλούν θυμό.

Παιδί και θυμός

Η ένταση με την οποία τα παιδιά εκδηλώνουν τον θυμό τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την δική μας. Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα, δεν έχουν αναπτύξει τις απαιτούμενες εκείνες δεξιότητες και την συναισθηματική τους νοημοσύνη ώστε να ξέρουν πώς να εκφράσουν και διαχειριστούν τα δύσκολα συναισθήματα τους. Αυτό που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να διαχειρίζεται τον θυμό του είναι:

1. Εξηγήστε του πως ο θυμός είναι κι αυτό ένα φυσιολογικό και απαραίτητο συναίσθημα και πως όλοι κάπου κάπου νιώθουμε θυμό. Αυτό που δεν είναι πάντα φυσιολογικό είναι ο τρόπος με τον οποίο τον εκδηλώνουμε - δείχνουμε τον θυμό μας.
2. Διαβάζουμε παιδικά βιβλία και παραμύθια συναισθηματικής αγωγής
3. τους εξηγούμε την σπουδαιότητα που έχει η παύση πριν την αντίδραση. Αποτελεσματικά μέσα αυτοελέγχου του αυθορμητισμού θεωρούνται τα ακόλουθα: τεχνικές χαλάρωσης με αναπνοές, μέτρημα δυνατά μέχρι το 10, το μαξιλάρι του θυμού, το φούσκωμα ενός μπαλονιού, η κραυγή, το τρέξιμο, συζήτηση, απασχόληση με κάτι άλλο.
4. Ενδυναμώστε την λεκτική έκφραση του θυμού του
5. Λειτουργήστε ως πρότυπο
6. Όσο καλύτερα είναι μέσα του το παιδί, τόσο λιγότερο θυμό θα εκδηλώνει και όταν το κάνει, θα τον εκφράζει με λιγότερο αρνητικό τρόπο.