28 Ιαν 2014

Παιδί και Όρια.

Πόσο σημαντικά είναι τα όρια στην ζωή ενός παιδιού; 

Πάντα θεωρούσα τα όρια πολύ σημαντικά στην ζωή ενός παιδιού. Είναι αυτά που του δίνουν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο μπορεί να κινηθεί, να δημιουργήσει, να εξερευνήσει και να αναπτυχθεί με ασφάλεια. Τα όρια λοιπόν, και η οριοθέτηση του κάθε παιδιού, είναι απαραίτητα, τόσο για την υγιή ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη όσο και για την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας που μόνο ένα δομημένο πλαίσιο, μπορεί να προσφέρει.
Παρόλο που δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος της τηλεόρασης, παρακολούθησα πρόσφατα μια εκπομπή που παρουσίαζε με τα πιο μελανά χρώματα τις επιπτώσεις στην ζωή ενός παιδιού της απόλυτης ελευθερίας από μέρους των γονιών του. 
Ο άνθρωπος αυτός, ενήλικας πια, περιέγραψε μια ζωή που δεν άκουσε ποτέ σαν παιδί το "όχι" και το "μη". Αυτό είχε τραγικές επιπτώσεις στις επιλογές του, στην σχολική του πρόοδο, στις κοινωνικές του επαφές, στην συμπεριφορά του. Παρά-πτωματική συμπεριφορά, ανυπακοή, αντίδραση, αμφισβήτηση εξουσίας, παραβίαση νόμων και κανόνων  και αδυναμία συμμόρφωσης στους κανονισμούς είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις που είχε η έλλειψη οριοθέτησης από την οικογένεια του. Αυτό το παιδί, 24 ετών σήμερα, χρήστης ηρωίνης σε μια προσπάθεια απεξάρτησης, πατέρας δυο ανήλικων παιδιών και σε διάσταση με την σύζυγο του, ψάχνει τον δρόμο που έχασε πριν καν τον βρει. 
Μπορεί τότε όπως λέει, να του άρεσε αυτή η ελευθερία και η έλλειψη επιτήρησης, κηρύγματος και απαγορεύσεων-κανονισμών από τους γονείς του, αυτήν την ελευθερία όμως την πλήρωσε τελικά πολύ ακριβά μεγαλώνοντας. Όλες οι επιλογές, κινήσεις, σκέψεις και πράξεις του σηματοδοτούνταν από την έλλειψη καθοδήγησης και επιτήρησης από την οικογένεια του. 
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτό το παιδί για τις πράξεις του - ωστόσο, οι συνέπειες των πράξεων αυτών θα τον ακολουθούν σε όλη του την ζωή. 
Ο κάθε γονιός με γνώμονα τις ηθικές του αντιλήψεις, την οικονομικό-κοινωνική του κατάσταση, το μορφωτικό του επίπεδο, τις εμπειρίες και τα βιώματα του, επιλέγει ένα πρότυπο διαπαιδαγώγησης και ανατροφής του παιδιού του που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του. Κάποιοι ιδιαίτερα αυστηροί, άλλοι ιδιαίτερα δημοκρατικοί και φιλικοί προς τα παιδιά τους, όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο και πιστεύουμε σε αυτό. Δεν είμαι σαφώς σε θέση να κρίνω τον καλύτερο τρόπο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας - ίσως τελικά αυτό να είναι υποκειμενικό. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως τα παιδιά, για να είναι ισορροπημένα και ευτυχισμένα, χρειάζονται όρια - όρια σαφή και ξεκάθαρα μέσα στα οποία μπορούν να παίξουν, να γελάσουν, να ζήσουν και να ονειρευτούν χωρίς ωστόσο να κινδυνεύουν!

Δεν υπάρχουν σχόλια: