Ο ιδανικός γονέας

Υπάρχουν "αλάνθαστοι" γονείς; 

Πολύ πριν γίνω η ίδια μητέρα, σκεφτόμουνα την μητρότητα σαν μια εύκολη υπόθεση. Είχα τις γνώσεις, τις απαραίτητες αρχές και ιδέες που πίστευα πως θα με οδηγήσουν σε αυτό που ονομάζουμε "ιδανική μητέρα". Άκουγα ιστορίες και εμπειρίες γνωστών και φίλων και αναρωτιόμουνα γιατί για μερικούς ανθρώπους τα αυτονόητα φαντάζουν τόσο δύσκολα. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως υπάρχουν γονείς που φωνάζουν στα παιδιά τους, που είναι κουρασμένοι για να ασχοληθούν μαζί τους ή που τα διαπαιδαγωγούν με μεθόδους και τεχνικές ξεπερασμένες γιατί οι νέες θέλουν πολύ κόπο και χρόνο, που δεν υπάρχει. Όλα ήταν τόσο εύκολα στα βιβλία και στις σημειώσεις μου που δεν υπήρχε χώρος για κούραση, μονοτονία, έλλειψη ηρεμίας και βέβαια λάθη. Πόσο λάθος έκανα τελικά... 

Πολλές φορές συναντάω στο γραφείο μου ανθρώπους που τους κατακλύζουν οι ενοχές για τα "λάθη" που έχουν κάνει αναφορικά στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν την συμπεριφορά τους, να μου εξηγήσουν, να εξιλεωθούν από τις τύψεις που νιώθουν γιατί δεν έχουν καταφέρει να γίνουν αυτό που διαβάζουν, αυτό που η κοινωνία μας κάνει να θεωρούμε "ιδανικό γονέα". Υπάρχει όμως αλήθεια ένας τέτοιος γονιός;

Σήμερα με την διπλή μου ιδιότητα, αυτήν του ψυχολόγου και του γονέα σας διαβεβαιώνω πως όχι. Όλοι μας κάνουμε λάθη και μέσα από αυτά μαθαίνουμε και προχωράμε. Κανένας δεν γεννήθηκε άλλωστε εκπαιδευμένος για γονιός. Χιλιάδες συνταγές, θεωρίες, απόψεις καμιά όμως δεν είναι ιδανική, δεν είναι χρηστική παντού και πάντα...κι αυτό γιατί πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και ως άνθρωποι έχουμε αδυναμίες που κάποιες στιγμές είναι δύσκολο να υπερνικήσουμε. Τα προβλήματα της καθημερινότητας, η ρουτίνα, η κούραση, οι αρρώστιες και η νευρικότητα που κυριαρχεί στην ζωή μας αναπόφευκτα μας εκτροχιάζει από τον σκοπό και τον στόχο μας....να μην κάνουμε λάθη στην ανατροφή των παιδιών μας. 

Ειλικρινά ήταν πολλές οι φορές που και εγώ φέρθηκα άδικα στα παιδιά μου - τους φώναξα ή απλά είχα υπερβολική αντίδραση σε μια τους αταξία ή ζημιά παρόλο που δεν το ήθελα. Δεν είμαι ιδανική μητέρα, αυτό όμως δεν με στεναχωρεί. Ξέρω πως έχω κάνει πολλά λάθη και θα κάνω και άλλα στο μέλλον, τουλάχιστον όμως προσπαθώ να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερη. Προσπαθώ να ζητάω συγνώμη για τα λάθη μου, να είμαι ειλικρινής με τα παιδιά μου, να σέβομαι τις ανάγκες και την γνώμη τους, να μην τα προσβάλω ή τα θίγω, να είμαι δίπλα τους όταν με χρειάζομαι και να ακούω τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους με υπομονή και αγάπη. Μπορεί να μην είμαι και να μην καταφέρω ποτέ να γίνω ιδανική μητέρα, ξέρω όμως πως είμαι θα είμαι πάντα μια πολύ τρυφερή μαμά που κάνει ότι μπορεί για να μεγαλώσει ευτυχισμένα παιδιά. Κι αυτό για μένα είναι η δικαίωση. Απαλλαγείτε λοιπόν από τυχόν ενοχές και ανασφάλειες και παραδεχθείτε την πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται να είστε αλάνθαστος / η για να σας αγαπήσουν τα παιδιά σας και να είναι χαρούμενα. Χρειάζεται απλά να είστε εκεί. Δίπλα τους με ειλικρίνεια και σεβασμό....μια μεγάλη αγκαλιά που θα είναι πάντα ανοιχτή γι' αυτά και τους φόβους τους.

Αφιερωμένο σε όλους εμάς που προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι για τους θησαυρούς της ζωής μας!