Ερώτηση για τον μήνα Αύγουστο

Η ερώτηση για τον μήνα Αύγουστο είναι η ακόλουθη: 

Τι είναι για σένα η αλλαγή;

Περιμένω τις απαντήσεις σας μέχρι 31-08-2012 στην ηλεκτρονική διεύθυνση mairakaripoglou@gmail.com (δίπλα στην λέξη θέμα αναγράψτε απάντηση για τον μήνα Αύγουστο)!

Οι απαντήσεις για τον μήνα Ιούλιο

Οι απαντήσεις σας για τον μήνα Ιούλιο είναι οι ακόλουθες:

Η Ζωή Είναι…

-Μικρές, καθημερινές στιγμές… τίποτα περισσότερο από ένα χάδι το πρωί που ξυπνάς, μια αγκαλιά το βράδυ που νιώθεις εξουθενωμένος, ένα χαμόγελο κατά την διάρκεια της ημέρας. (Ανώνυμο).

-Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς έχουμε κάνει άλλα σχέδια (Αντωνία, 21 ετών).

-Ζωή είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι και χαμογελάς (Νίκος, 34 ετών).

-Η ζωή είναι μουσική, είναι τραγούδι, είναι ποτάμι και θάλασσα μαζί, ουρανός και γη… (Ανώνυμο).

-Η ζωή είναι αγάπη…για σένα, για εκείνος, για όσους υπάρχουν γύρω σου και δίνουν νόημα στην ύπαρξη σου (Κατερίνα, 23 ετών).

-Η ζωή είναι ένας δρόμος με άπειρες διασταυρώσεις… περατώνοντας, κάνεις τις επιλογές σου και αυτές καθορίζουν την ποιότητα της ζωής που θα ζήσεις (Μαρία, 32 ετών).

-Η ζωή είναι ένα ταξίδι…για κάποιους μακρινό, για κάποιους πιο σύντομο, για κάποιους ευχάριστο και για κάποιους άλλους γεμάτο φουρτούνες! (Αναστασία, 30 ετών).

Υπερπροστατευτικοί γονείς

Η νέα γενιά υπερπροστατευτικών γονέων...

Η αλήθεια είναι πως είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το έχουμε επιλέξει, είτε μας το επιβάλει η ίδια η ζωή, είμαστε υπερπροστατευτικοί. Φοβόμαστε και ανησυχούμε διαρκώς, αγχωνόμαστε για οτιδήποτε αφορά τα παιδιά μας και προσπαθούμε να προλάβουμε το κακό, να τα προφυλάξουμε με οποιοδήποτε τρόπο, από ατυχήματα και αρρώστιες. Ακούω συχνά γονείς που ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους είναι ανασφάλιστα ή γιατί δεν μπορούν να καλύψουν την συμμετοχή τους στις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες. Κάποιοι άλλοι αναβάλουν τον εμβολιασμό τους γιατί κάποια από τα εμβόλια δεν καλύπτονται από το ταμείο τους και ζουν διαρκώς με το άγχος μήπως και τους συμβεί κάτι στο μεσοδιάστημα. Κάποιοι άλλοι, είναι τόσο κουρασμένοι που δεν αντέχουν άλλες αρρώστιες, νοσοκομεία και ξενύχτια... αντιβίωση, αντιβίωση, και ξανά αντιβίωση... πόση αντιβίωση θα πάρουν άραγε αυτά τα παιδιά και ποιες είναι οι επιπτώσεις στον οργανισμό τους; Δεν λέω πως και εμείς σαν παιδιά δεν αρρωσταίναμε, ούτε βέβαια πως δεν μας πρόσεχαν οι γονείς μας. Τα πράγματα όμως ήταν πολύ διαφορετικά τότε...Έλειπε μεταξύ άλλων ο πανικός και η υπερβολή που χαρακτηρίζει τους νέους γονείς της εποχής μας.    

Η κοινωνία στην οποία ζούμε έχει ασφαλώς παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την υπερπροστατευτική εικόνα των σημερινών γονέων. Εγκληματικότητα, μολύνσεις, μικρόβια, και ιώσεις, άγνωστες μέχρι πρότινος, μας κρούουν διαρκώς τον κώδωνα του κινδύνου. Τα παιδιά μας αρρωσταίνουν διαρκώς, το ανοσοποιητικό τους αργεί να δυναμώσει και τα ατυχήματα είναι αναπόφευκτα (όχι τόσο γιατί είναι παιδιά και τα παιδιά αν δεν πέσουν πως θα μεγαλώνουν, όπως έλεγε και η γιαγιά μου) αλλά γιατί τα έχουμε τόσο αποστειρωμένα και περιορισμένα που όταν αφεθούν ελεύθερα ξεσαλώνουν και κάνουν ότι μπορούν για να απελευθερώσουν την συσσωρευμένη τους ενέργεια. 

Κι εγώ όπως και πολλοί από εσάς, λέω άπειρες φορές κατά την διάρκεια της ημέρας την λέξη "πρόσεχε" και την λέξη "μη" κάτι που με στεναχωρεί αφάνταστα και μου γεννά μια σειρά από σκέψεις και ανασφάλειες. Ως πότε θα μπορώ να τα προστατεύω και να είμαι ο φύλακας άγγελος τους; Κάποιες ώρες αναπόφευκτα θα είναι σε περιβάλλοντα ελεγχόμενα μεν αλλά χωρίς την φυσική μου παρουσία. Εκεί ποιος θα τα προστατεύει; Πώς θα ανεξαρτητοποιηθούν και θα σκληραγωγηθούν αν διαρκώς ακούν ένα "όχι" ή "αυτό είναι επικίνδυνο"; Ως πότε αυτή η κοινωνία θα συντηρεί την αρρώστια και θα ενδυναμώνει την υπερπροστατευτικότητα μας; Που και πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας όταν οι δρόμοι είναι αρένες συγκρούσεων και τα παιδικά πάρτι εστίες ιώσεων; Πως να μην είμαστε υπερπροστατευτικοί όταν οι παιδικές χαρές δεν τηρούν τις προϋποθέσεις ασφαλείας, τα μέσα ενημέρωσης και το ίντερνετ κατακλύζονται από βία και επικίνδυνες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και το περιβάλλον καταστρέφεται μέρα με την μέρα εξαιτίας της αμέλειας μας;
Παρόλο που κάποια στιγμή τα παιδιά αυτά θα μας κατηγορήσουν για την στάση μας απέναντι τους, δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει να είμαστε υπερπροστατευτικοί διαφορετικά δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν σε μια αρρωστημένη εποχή και κοινωνία. Το ξέρω, κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα και το κόστος της στάσης μας στον ψυχισμό τους αρνητικό, τι άλλο μπορούμε όμως να επιλέξουμε όταν οι κίνδυνοι είναι τόσοι πολλοί και το κακό παραμονεύει;          

    

Αποξένωση των δυο συντρόφων

Δεν μιλάμε πια, δεν μιλάμε...

Συχνά, τα νέα ζευγάρια βαδίζοντας παράλληλα και μεγαλώνοντας χωρίς βοήθεια τα παιδιά τους, καταλήγουν να χάνουν κάτι πολύ σημαντικό - ο ένας τον άλλο. 
Μέσα σε μια αποπνικτική καθημερινότητα με δουλειά, υποχρεώσεις, ευθύνες, και άγχη έρχεται η νύχτα και τους βρίσκει αποκαμωμένους στον καναπέ του σαλονιού τους... Δεν υπάρχει όρεξη, διάθεση ούτε δύναμη για επικοινωνία και ρομαντισμό. Θέλουν να πιστεύουν πως κάποια στιγμή, κάπως, κάπου θα συναντηθούν και θα περάσουν λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί... Αγαπιούνται και θεωρούν πως αυτό αρκεί έστω κι αν η μέρα τους είναι γεμάτη από προτεραιότητες και ασχολίες που δεν συμπεριλαμβάνουν το άλλο τους μισό.
Οι μέρες και τα χρόνια περνούν τίποτα όμως δεν αλλάζει ουσιαστικά προς το καλύτερο μεταξύ τους - απεναντίας το χάσμα μεγαλώνει όσο κι αν προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους. Κι έρχεται κάποια μέρα, που κάθονται να πιουν έναν καφέ και δεν έχουν πραγματικά τίποτα να πουν. Δεν υπάρχουν πρόσφατες φωτογραφίες, αναμνήσεις, ερωτικές βραδιές και τρυφερές στιγμές να θυμηθούν... Το "Εμείς", ξεθωριασμένος πίνακας στο παλιό σεντούκι! 
Πάντα το ίδιο λάθος... θεωρούμε δεδομένους ανθρώπους και καταστάσεις μέχρι που έρχεται η ίδια η ζωή να μας θυμίσει πως τίποτα δεν είναι τελικά για "πάντα". 
Πώς είναι αλήθεια δυνατόν να επιζήσει μια σχέση όταν δεν της αφιερώνεις χρόνο και ψυχή; Όταν δεν είσαι εκεί να καλύψεις τις ανάγκες του άλλου για τρυφερότητα, συντροφικότητα, ερωτισμό, και επικοινωνία; Πως γίνεται να είσαι δεμένος με κάποιον όταν δεν υπάρχει πουθενά λίγος χώρος και χρόνος για να ζωγραφίσετε καινούργιες στιγμές και αναμνήσεις; Οι σχέσεις θέλουν φροντίδα...Θέλουν παρουσία και τρυφερότητα, θέλουν κόπο και προσπάθεια για να επιβιώσουν, ν' ανθίσουν, να εξελιχθούν σε αυτό για το οποίο προορίζονται. Όταν όλη μας η μέρα περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού, όταν το μυαλό μας είναι γεμάτο από σκοτούρες και ανησυχίες, όταν το σώμα μας είναι κουρασμένο από τις υπερβάσεις που κάναμε πάλι για να καταφέρουμε να τα φέρουμε βόλτα, τότε η σχέση μας είναι καταδικασμένη.     
Όσο κουρασμένοι κι αν είστε, ψυχικά ή/και σωματικά, βρείτε λίγο χρόνο για τον σύντροφο σας πριν να είναι πολύ αργά. Μικρές καθημερινές εκπλήξεις, ραβασάκια, μηνύματα στο κινητό ή στον υπολογιστή, αγκαλιές, φιλιά, τρυφερές κουβέντες, είναι λίγα από τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε ο ένας για τον άλλο χωρίς κόπο. Βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει, διαλέξτε μια ταινία να δείτε παρέα, δημιουργήστε ερωτική διάθεση, βάλτε νωρίς τα παιδιά για ύπνο και προσπαθήστε... να έρθετε ξανά κοντά, ν' αγαπηθείτε, να θυμηθείτε πόσο όμορφα περνούσατε κάποτε μαζί. Μιλήστε για όσα σας ενώνουν, για όσα αγαπάτε ο ένας στον άλλο, για στιγμές που ονειρεύεστε να ζήσετε μαζί στο μέλλον. Αφήστε τα παιδιά, τα προβλήματα και τα άγχη σας, έξω από αυτήν την συζήτηση - μια στο τόσο η σχέση σας πρέπει να είναι το επίκεντρο όλων και να έχει την τιμητική της!

Life Coaching

 Find the answers inside yourself!

Good Parenting tips

Τι είναι το Life Coaching

Life Coaching

Το Life Coaching (Προσωπική υποστήριξη) είναι ένας τρόπος να φέρετε πραγματική αλλαγή στη ζωή σας.

Ιστορικά

Το Life Coaching (Προσωπική Υποστήριξη)  ξεκίνησε στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Θεραπευτές, ψυχολόγοι και σύμβουλοι ψυχικής υγείας, ήρθαν αντιμέτωποι με μια νέα κατηγορία ανθρώπων / πελατών που έψαχναν κάποιον να τους βοηθήσει, με ένα οργανωμένο και συστηματικό τρόπο, να ανακαλύψουν τα θέλω τους, να βελτιώσουν τη ζωή τους και να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν υγιείς, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ή παθήσεις και που κατά συνέπεια, δεν έχρηζαν ιατρικής ή θεραπευτικής παρέμβασης. Είχαν απλά ανάγκη από καθοδήγηση, υποστήριξη και κινητοποίηση. Έτσι γεννήθηκε το Life Coaching ή η Προσωπική Υποστήριξη. 

Πώς λειτουργεί το Life Coaching;


Ο Life Coach δεν είναι ένας φιλικός παθητικός ακροατής. Είναι ένας άνθρωπος που έχει απαιτήσεις από εσένα και που θα σε προκαλέσει να αντιμετωπίσεις κατάματα καταστάσεις και αλήθειες. Θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, τα βαθύτερα θέλω σου και τις κρυφές σου ανάγκες. Τέλος, θα σε παροτρύνει να βάλεις προτεραιότητες στην ζωή σου, να θέσεις υψηλούς (αλλά εφικτούς) στόχους, και να δραστηριοποιηθείς προς την επίτευξη τους.

Ο Life Coach θα σας βοηθήσει να:

• Να καταλάβετε τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας
• Να βάλετε προτεραιότητες στη ζωή σας
• Να πραγματοποιήσετε τις αλλαγές που έχετε κατά νου
• Να δείτε τις εναλλακτικές σας
• Να θέσετε στόχους
• Να βάλετε σε εφαρμογή αποτελεσματικές στρατηγικές και πρακτικές για να πραγματοποιήσετε τους στόχους αυτούς
• Να κινητοποιηθείτε και
• Να παραμείνετε συγκεντρωμένοι στους στόχους σας

Είδη Life Coaching


Το Life Coaching γίνεται με διάφορους τρόπους και μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά στον τρόπο ζωής σας.

-Προσωπικές συναντήσεις / συνεδρίες

-Τηλεφωνικό Life Coaching

-Ε-mail Life Coaching 

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στην παρακάτω ιστοσελίδα: 
http://www.lifecoachinggreece.gr/index.asp

Dr. Nancy Mallerou

Δεν αντέχω άλλο...

Χωρίς αντοχές και ψυχικές δυνάμεις!

Υπάρχουν κάποιες μέρες που δεν παλεύονται... όλα και όλοι σε πλακώνουν, τα προβλήματα διογκώνονται στο κεφάλι σου, οι αντοχές σου σε εγκαταλείπουν και η πίστη σου γκρεμίζεται. Νιώθεις πως δεν έχεις καμία επιλογή, πως όλα είναι εις βάρος σου, πως η ζωή σου θα παραμείνει για πάντα τόσο σκοτεινή και άδεια όπως αυτήν την στιγμή. Κλαις, απελπίζεσαι, θυμώνεις με τον εαυτό σου και νιώθεις άτυχος/η, μόνος/η και ξεχασμένος/η. Είσαι κουρασμένος/η και απελπισμένος/η, φοβάσαι. Κανείς δεν ακούει τους λυγμούς σου, δεν σου δίνει το χέρι για να σε βοηθήσει να σηκωθείς. "Δεν αντέχω άλλο" λες και ξαναλες, κανείς όμως δεν είναι εκεί για να κάνει κάτι για σένα... κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό που δυστυχώς έχεις ξεχάσει πως υπάρχει και δεν μπορείς καν να τον ακούσεις! Ελπίζεις σε ένα θαύμα, σε μια ανώτερη δύναμη που θα σε πάρει μακρυά και θα σε ταξιδέψει σε άλλα μέρη. Γίνονται όμως αλήθεια θαύματα ή μήπως περιμένεις ένα τρένο που δεν θα έρθει τελικά ποτέ;

Νιώθω την αναστάτωση σου, ακούω τους παλμούς της καρδιάς σου, συναισθάνομαι την απελπισία σου! Όλοι κάποια στιγμή της ζωής μας περάσαμε από αυτόν τον δρόμο... Δεν είναι ντροπή να κουραστείς, δεν είναι κακό να νιώθεις συναισθήματα απελπισίας είναι όμως καταδικαστικό να πιστεύεις πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την ζωή σου. Κάπου θα υπάρχει μια επιλογή που δεν έχεις σκεφτεί ακόμα, ένας τρόπος διαχείρισης του προβλήματος σου που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις λίγο παρακάτω και να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Το να εγκαταλείψεις την προσπάθεια δεν σε βοηθάει σε τίποτα. Τα πράγματα αλλάζουν μόνο όταν εμείς κινητοποιηθούμε και παλέψουμε για τους στόχους μας. Αυτούς τους μικρούς καθημερινούς στόχους που σε παίρνουν μακρυά από την στασιμότητα και την μιζέρια και σε μεταφέρουν σιγά σιγά εκεί που θέλεις να φτάσεις. Δες με αισιοδοξία το μέλλον, επικεντρώσου όχι στην λύση του προβλήματος αλλά στην σωστή διαχείριση του,  βάλε την θετική σκέψη στην ζωή σου, γέμισε το χρόνο σου με δραστηριότητες και ανθρώπους που σκέφτονται λογικά και σε ενθαρρύνουν, μίλησε σε κάποιους εκλεκτούς ή σε ειδικό για την κατάσταση και τις σκέψεις σου, βάλε προτεραιότητες και πίστεψε στις δυνάμεις σου. Ασφαλώς και μπορείς να τα καταφέρεις. Κανείς δεν μένει στον πάτο αν αποφασίσει να βγει στην επιφάνεια. Εσύ τι επιλέγεις; Μπορείς να παραιτηθείς αν θέλεις, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει να ζήσεις μια ζωή που δεν επέλεξες. Ωστόσο, πριν εγκαταλείψεις την προσπάθεια σκέψου πως έχεις την επιλογή του πώς θα διαχειριστής αυτήν την ζωή... 

Έχεις τα χρώματα, έχεις τα πινέλα, γιατί δεν ζωγραφίζεις τον παράδεισο εκεί που τώρα βλέπεις μια κόλαση;     

Τηλεόραση και ηλεκτρονικά παιχνίδια vs χρόνος με τα παιδιά μας!

Η πιο διάσημη baby-sitter δεν είναι η Mary Popins…

είναι η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια!

Τα σχολεία έκλεισαν… οι υποχρεώσεις και τα πρωινά ξυπνήματα έδωσαν την σκυτάλη στην ανεμελιά και στις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και διασκέδασης.

Τα παιδικά γέλια πλημμυρίζουν τις παραλίες και τις παιδικές χαρές, παντού πιτσιρίκια μαυρισμένα που απολαμβάνουν 3 μήνες ηρεμίας και ξεκούρασης… τι όμορφο που είναι αλήθεια το καλοκαίρι όταν είσαι παιδί! 
Ωστόσο, για τις περισσότερες οικογένειες, οι «διακοπές» είναι φέτος ένα όνειρο. Δεν θα καταφέρουν να φύγουν ούτε για λίγες μέρες και έτσι πασχίζουν να βρουν δραστηριότητες για τα παιδιά, καθαρές παραλίες κοντά στην πόλη και πάρκα αναψυχής. Η κρίση επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Αυτή και η ανασφάλεια για το μέλλον, η ανεργία και οι οικονομικές μας δυσκολίες είναι που κάποιες μέρες της βδομάδας θα μας κρατήσουν στο σπίτι. Δεν μπορείς να είσαι και διαρκώς έξω έτσι δεν είναι; Ωραίο το σπίτι μας, δεν λέω, το μπαλκόνι μας, αμέτρητα τα παιχνίδια και τα ερεθίσματα που έχουν τα πιτσιρίκια μας, πολλές οι κατασκευές και οι δραστηριότητες που μπορούμε να ασχοληθούμε και να περάσουμε ένα ευχάριστα πρωινό ή απόγευμα με τα παιδιά μας, ωστόσο, πολύ προκλητική στα μάτια τους και η διάσημη baby sitter του 21^ου αιώνα: Η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια! Συχνά, το "λίγο" γίνεται "πολύ" και το "ελεγχόμενο", "υπερβολικό" αν δεν είμαστε προσεχτικοί και μας καταβάλει η κούραση ή η βαρεμάρα για να κάνουμε το οτιδήποτε.

Για τις μέρες λοιπόν εκείνες που οι αντοχές σας θα είναι περιορισμένες, η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σωτήρια λύση και η τσέπη σας άδεια σας προτείνω τα ακόλουθα:

1. Κάντε ένα πρόγραμμα για την ημέρα σας. Μαγειρική, κηπουρική, κατασκευές, επιτραπέζια παιχνίδια, μουσική, ζωγραφική, κολάζ, παραμύθια, ζαχαροπλαστική, χαρτοκοπτική είναι μερικές από τις ιδέες για να γεμίσετε δημιουργικά το χρόνο σας και να αποσπάσετε την προσοχή των παιδιών σας από τις οθόνες του σπιτιού σας. Δεν χρειάζεται να είστε προσκολλημένοι πάνω τους. Δώστε τους το ερέθισμα και τα υλικά και αφήστε τα να δημιουργήσουν.
2. Βάλτε τον χρυσό κανόνα της μίας ώρας. Αν θέλει να παίξει κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι ή να δει τηλεόραση, έχει στην διάθεση του μόνο μια ώρα. Από εκεί και πέρα οι οθόνες σβήνουν και η φαντασία ζωντανεύει.
3. Μην τα αφήνετε να βαρεθούν. Δώστε τους ερεθίσματα για παιχνίδι και δημιουργία.
4. Προμηθευτείτε μια μικρή πισίνα από κάποιο κατάστημα παιχνιδιών (το κόστος τους είναι πολύ μικρό). Τα παιδιά λατρεύουν τα παιχνίδια με το νερό. Γεμίστε τους την πισίνα, δώστε τους κουβαδάκια και νεροπίστολα και απολαύστε ένα υπέροχο απόγευμα στην βεράντα ή στον κήπο σας!
5. Μην τους δείχνετε πως λυπάστε ή στεναχωριέστε που δεν μπορείτε να βγείτε έξω. Η διάθεση τους εξαρτάται από τα μηνύματα που λαμβάνουν από εμάς. Αν εμείς δείχνουμε χαρούμενοι μέσα στο σπίτι, θα είναι και τα παιδιά μας.
6. Καλέστε μερικούς φίλους στο σπίτι και δώστε τους τον χώρο και τον χρόνο για να περάσουν καλά! Η αναστάτωση είναι δεδομένη…γιατί να σκάτε λοιπόν; Σημασία έχει μόνο να περνάνε καλά τα παιδιά και να γελάνε… ναι να γελάνε!
7. Βγάλτε τις πρίζες… είναι καλοκαίρι, η διάθεση μας είναι σίγουρα καλύτερη, ο καιρός ιδανικός για ένα σωρό παιχνίδια και δραστηριότητες. Βόλτες με τα πόδια, ποδηλασία, μπάλα είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που μπορούν να γεμίσουν το απόγευμα σας χωρίς κόστος... μόνο αγάπη χρειάζονται! Όσο κουρασμένοι κι αν νιώθετε, να θυμάστε, κάθε φορά που βουλιάζετε στον καναπέ σας και το πιτσιρίκι σας αποχαυνώνεται μπροστά σε μια οθόνη, πως η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σκοτώνουν την επικοινωνία και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη των παιδιών μας. 

       

Απιστία

Όταν μια γυναίκα απιστεί: μια αναφορά εφ’ όλης της ύλης.

Είναι εργαζόμενες μητέρες και σύζυγοι, δουλεύουν αρκετές ώρες, έχουν μια ιδιαίτερα γεμάτη και κουραστική καθημερινότητα, είναι εξοικειωμένες με την κινητή τηλεφωνία και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οδηγούν, και συμβιώνουν με έναν εργασιομανή και αδιάφορο σύντροφο. Η αιώνια πίστη και αφοσίωση, που μπορεί να ήταν κάποτε το όνειρο αυτών των γυναικών, τώρα που το πάθος έχει χαθεί και οι προσδοκίες τους έχουν γκρεμιστεί, οι ακάλυπτες ανάγκες τους, τις έχουν κάνει να αλλάξουν. Στις συναντήσεις με τις φίλες τους, μιλάνε για την δουλειά και τα παιδιά, για το πόσο πιεσμένες και κουρασμένες νιώθουν, για την απογοήτευση και μοναξιά που βιώνουν μέσα στον γάμο τους.

Η Όλγα είναι παντρεμένη 13 χρόνια και έχει δυο υπέροχα παιδιά που λατρεύει. Ήταν πολύ ευτυχισμένη τα πρώτα χρόνια του γάμου της, μέρα με την μέρα όμως η ζωή τους άλλαζε. Τώρα πια δεν έχουν να πουν και πολλά πράγματα μεταξύ τους, και η Όλγα νιώθει διαρκώς μοναξιά και ανασφάλεια. Γνώρισε τον Πέτρο όταν επέστρεψε στην δουλειά της, και από τότε διατηρεί μια σταθερή εξωσυζυγική σχέση μαζί του. Η παρουσία του στην ζωή της την κάνει να νιώθει ξανά ζωντανή και γυναίκα.

ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Αποκαλυπτική έρευνα για την χώρα μας.

Παρόλο που θα περίμενε κανείς πως το ποσοστό των εξωσυζυγικών σχέσεων στην χώρα μας θα ήταν χαμηλό, μια Πανελλήνια έρευνα που έγινε πριν από λίγα χρόνια από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" διαψεύδει τις υποθέσεις μας. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «έχετε σποραδικές εξωσυζυγικές σχέσεις» το 49.5% των αντρών και 24.8% των γυναικών απάντησαν «ναι». Ωστόσο, στην πραγματικότητα το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι και μεγαλύτερο λαμβάνοντας υπόψη μας πως οι άνθρωποι γενικά, δεν νιώθουν και πολύ άνετα να μιλήσουν ανοιχτά για ένα τόσο προσωπικό θέμα. Επίσης το ποσοστό αυτό αυξάνετε με την ηλικία. Δηλαδή, το ποσοστό ανθρώπων που έχουν εξωσυζυγικές – εξωσυντροφικές σχέσεις στην ηλικία των 25 είναι 29%, ενώ στην ηλικία των 50 το ποσοστό αυτό φτάνει το 44%.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;

Παρόλο που ο γάμος, ως μια σταθερή συντροφική σχέση θεωρείτο πως καλύπτει την ανάγκη για συντροφικότητα, χιλιάδες σύγχρονες σύζυγοι και μητέρες παίρνουν τον δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά ενός άλλου άντρα….έναν δρόμο που στις μέρες μας δεν είναι ο λιγότερο ταξιδεμένος όπως ίσχυε πριν από κάποιες δεκαετίες. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με τον ψυχολόγο και ψυχοθεραπευτή Γιώργο Πιντέρη, τα αίτια για την δημιουργία μιας εξωσυζυγικές σχέσης μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

1. Ακάλυπτες συναισθηματικά ή / και σεξουαλικά από τον σύζυγο τους. Έτσι, προσπαθούν να γεμίσουν τα κενά που τους αφήνει ο γάμος τους μέσα από μια άλλη σχέση.
2. Πολλές φορές το κίνητρο για να παντρευτεί μια γυναίκα είναι η δημιουργία οικογένειας. Όταν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, γίνεται σεξουαλικά αδιάφορη προς τον σύντροφο της. Ένας εραστής εμφανίζεται στο προσκήνιο για να καλύψει τις σεξουαλικές της ανάγκες και να την βοηθήσει να διαφυλάξει την αυτοεκτίμηση της.
3. Ως ένας ασυνείδητος μηχανισμός αποφυγής της κατάθλιψης. Ένα μεγάλο ποσοστό παντρεμένων ανθρώπων για να αποφύγουν την κατάθλιψη ερωτεύονται κάποιον και την ενέργεια που τους δίνει την διοχετεύουν στην οικογένεια τους.

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΑΛΥΠΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ποιες είναι αλήθεια αυτές οι ανάγκες που αν μείνουν ανικανοποίητες σπρώχνουν την σύζυγο στην αγκαλιά ενός άλλου άντρα; Σίγουρα, για την καθεμιά οι ανάγκες είναι υποκειμενικές. Κάποιες αυτό-επιβεβαιώνονται και ανανεώνονται μέσα από την εξωσυζυγική τους σχέση ενώ κάποιες άλλες επιζητούν την συναισθηματική στήριξη και την ηδονή. Το σίγουρο είναι πως όλες οι ακάλυπτες συναισθηματικές ανάγκες προκαλούν αστάθεια στον οργανισμό και αυξάνουν τις πιθανότητες για κατάθλιψη ή…απιστία.

Η Μαρία δεν θυμάται πότε της έκανε τελευταία φορά κομπλιμέντο ο άντρας της. Έτσι, η 43χρονη γιαγιά, που έμεινε έγκυος και παντρεύτηκε στα 15 της, σκέφτεται με λαχτάρα τις συναντήσεις με τον φίλο της. «Υπάρχει τόσο πάθος ανάμεσα μας» λέει. «Μου λέει πως το δέρμα μου είναι απαλό και ότι τα μαλλιά μου μυρίζουν υπέροχα». «Το ξέρω ότι ακούγεται χαζό, αλλά μετράνε αυτά. Με κάνουν να νιώθω και πάλι όμορφη και σέξι».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…και τώρα;

Όταν ένας από τους δυο συντρόφους μαθαίνει ότι απατήθηκε, νιώθει προδομένος/η. Αυτό είναι που τον/την πληγώνει περισσότερο απ’ όλα. Με άλλα λόγια, ο απατημένος σύντροφος νιώθει πως διαλύονται όλα γύρω του αφού διαψεύδεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο η εμπιστοσύνη που είχε στον/στην σύντροφο του.

Σύμφωνα με τον Γιώργο Πιντέρη, η τροπή που θα πάρουν τα πράγματα μετά την αποκάλυψη της απιστίας εξαρτάται από το πόσο κουρασμένη είναι η σχέση του ζευγαριού. Στην περίπτωση που ο απατημένος σύντροφος δεν νιώθει κουρασμένος μέσα στον γάμο του, αυξάνετε η σεξουαλική επαφή του ζευγαριού χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείει πιθανούς ξυλοδαρμούς, φασαρίες, μελαγχολίες κτλ. Στην αντίθετη περίπτωση, η αποκάλυψη οδηγεί στην αποξένωση και την αναδιαπραγμάτευση της σχέσης.

Ωστόσο, η διάλυση του γάμου φαίνεται πως δεν είναι πάντα η φυσική κατάληξη της αποκάλυψης, παρόλο που η καταστροφοποίηση (πιστεύω πως αφού η σχέση καταστράφηκε, καταστράφηκε και όλη μου η ζωή) είναι αναπόφευκτη. Ένας καθοριστικός παράγοντας στο ενδεχόμενο του διαζυγίου είναι τα έτη γάμου. Δηλαδή, καθώς αυτά αυξάνονται, οι πιθανότητες διαζυγίου μειώνονται. Παράλληλα, ψυχοθεραπευτές διαπιστώνουν μια ενδιαφέρουσα τάση: ζευγάρια με παιδιά, που παντρεύτηκαν σε σχετικά μεγάλη ηλικία, δείχνουν μικρότερο ενδιαφέρον για την απιστία από τους συνομηλίκους τους που παντρεύτηκαν νωρίς. Επίσης, έχουν μεγαλύτερη προθυμία να συζητήσουν το παραστράτημα του συντρόφου τους και να μείνουν μαζί του.

Παρόλο που μετά την αποκάλυψη η σχέση θα περάσει αναπόφευκτα μια κρίση, το αν ο απατημένος σύζυγος θα μπορέσει να συγχωρέσει την απιστία είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί. Εν τούτοις, ο απατημένος σύντροφος θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του πριν πάρει αποφάσεις για την εξέλιξη του γάμου του. Αν για παράδειγμα αμελούσε την σύζυγο του, περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του δουλεύοντας ή βλέποντας τηλεόραση και ήταν πάντα κουρασμένος όταν έπεφτε στο κρεβάτι, φέρει κι αυτός ευθύνη.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Διαζύγιο ή όχι; Τι είναι καλό για τα παιδιά;      

Η σκέψη του διαζυγίου δεν είναι σίγουρα ευχάριστη λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές που θα επιφέρει σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Το συντηρητικό κίνημα υπέρ του γάμου και βιβλία όπως το «Unexpected Legacy of Divorce» της Τζούντιθ Βαλενστάιν, προκάλεσαν βίαιη αντίδραση κατά του διαζυγίου και ευαισθητοποίησαν την κοινή γνώμη σχετικά με την σοβαρότητα των επιπτώσεων του στα παιδιά. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να συγχωρέσουν την απιστία και έτσι καταφεύγουν στο διαζύγιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις το δικό σας καλό είναι σίγουρα και αυτό των παιδιών σας. Δηλαδή αν ο έγγαμος βίος σας δεν μπορεί να συνεχιστεί, τότε είναι σαφώς καλύτερο και για τα ίδια τα παιδιά να μεγαλώσουν σε ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς τσακωμούς και μιζέρια. Αυτό που πρέπει βέβαια να έχετε κατά νου είναι οι εξηγήσεις που θα δοθούν στα παιδιά. Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Λίζα Βαρβόγλη, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα μεγάλο παιδί, είναι προτιμότερο να αποφύγετε τις αναλύσεις σχετικά με τον χωρισμό. Περιοριστείτε σε κάποιες διαφορές του χαρακτήρα σας και εξηγήστε στο παιδί πως τόσο εσείς όσο και ο μπαμπάς του (ή η μαμά του), το αγαπάτε πολύ και θα είστε πάντα δίπλα του έστω κι αν θα μένετε σε διαφορετικά σπίτια. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν διαρκώς ασφαλή και προστατευμένα.

ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ!

Ποιος είπε πως ο έγγαμος βίος και η ζωή με τα παιδιά είναι εύκολη υπόθεση; Η κοινωνικές δομές αλλάζουν, ο γάμος μεταλλάσετε, οι ανάγκες συχνά παραμελούνται και η επανάσταση παίρνει σάρκα και οστά, έχει όνομα και διεύθυνση και κάνει μια γυναίκα να ξανανιώσει…

Παρόλο που η απιστία μαστιγώνει την σχέση του ζευγαριού, μπορεί να ξεπεραστεί όταν και οι δυο είναι διατεθειμένοι και επικοινωνήσουν και να επιλύσουν το πρόβλημα τους, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Υπάρχουν ζευγάρια που χρησιμοποίησαν το «παραστράτημα» ως ευκαιρία για να εκφραστούν ακάλυπτες ανάγκες, παράπονα και να γιατρευτούν παλιές πληγές. Τις περισσότερες φορές, όταν περάσει η πρώτη μέθη και ο ενθουσιασμός, η πλειοψηφία των άπιστων γυναικών, ομολογούν ότι, εάν ήταν το έπαθλο μιας φανταστικής μονομαχίας ανάμεσα στον άντρα τους και τον όμορφο άγνωστο, θα ήθελαν νικητής να είναι ο άντρας τους.